Згодна з Законам Рэспублікі Беларусь "Аб сацыяльнай абароне інвалідаў у Рэспубліцы Беларусь" ад 11 лістапада 1991 г. № 1224-XII:
- інваліды ў Рэспубліцы Беларусь валодаюць усёй паўнатой палітычных, сацыяльна-эканамічных і асабістых правоў і свабод, замацаваных у Канстытуцыі і іншых актах заканадаўства рэспублікі;
- інваліды маюць неад'емнае права на павагу да іх чалавечай годнасці;
- дыскрымінацыя інвалідаў забараняецца і пераследуецца па законе.
Рэспубліка Беларусь 18 кастрычніка 2016 г. ратыфікавала Канвенцыю аб правах інвалідаў (далей - Канвенцыя), мэтай якой з'яўляецца заахвочванне, абарона і забеспячэнне поўнага і роўнага ажыццяўлення ўсімі інвалідамі ўсіх правоў чалавека і асноўных свабод, а таксама заахвочванне павагі ўласцівасці ім годнасці.
У Рэспубліцы Беларусь пастановай Савета Міністраў Рэспублікі Беларусь ад 13.06.2017 № 451 зацверджаны Нацыянальны план дзеянняў па рэалізацыі палажэнняў Канвенцыі аб правах інвалідаў на 2017-2025 гады, які з'яўляецца асноватворным дакументам, закліканым забяспечыць стварэнне неабходных умоў для рэалізацыі Канвенцыі.
Адным з важнейшых напрамкаў рэалізацыі Канвенцыі ААН аб правах інвалідаў з'яўляюцца меры па забеспячэнні доступу да аб'ектаў і паслуг, якія прадастаўляюцца для ўсіх членаў грамадства, у тым ліку для інвалідаў.
Стварэнне безбар'ернага асяроддзя з'яўляецца важным фактарам паляпшэння якасці жыцця для тых, хто адчувае праблемы з перамяшчэннем.
Для стварэння ўмоў даступнасці, бяспекі, камфортнасці і інфарматыўнасці аб'екты інфраструктуры праходзяць адаптацыю.
Прытрымліваючыся названым крытэрам для бесперашкоднага доступу абсталёўваюцца:
1. Уваходная група;
2. Шляхі руху;
3. Зона аказання паслуг;
4. Санітарна-бытавыя памяшканні;
5. Сродкі інфармацыі і тэлекамунікацыі: надпісы, тактыльныя сродкі інфармацыі, інфармацыйныя стэнды;
6. Тэрыторыя аб'екта: стаянка, шлях да галоўнага будынка.
У сувязі з гэтым пры рэканструкцыі, мадэрнізацыі і будаўніцтве дыягнастычных станцый улічваюцца нормы па стварэнні безбар'ернага архітэктурнага асяроддзя для асоб з абмежаванымі фізічнымі магчымасцямі.
Напрыклад, найбольш камфортныя ўмовы для праходжання дзяржтэхагляду людзям з парушэннямі апорна-рухальных функцый, функцый органаў зроку і слыху ёсць на дыягнастычных станцыях УП "Белтэхагляд" у гг. Віцебск, Гродна, Ляхавічы і інш.
УП "Белтэхагляд" рэкамендуе ўсім уладальнікам дыягнастычных станцый забяспечваць кліентаў з абмежаванымі магчымасцямі ўмовамі, пры якіх ён будзе адчуваць сябе камфортна падчас самастойных выездаў на дыягнастычную станцыю і планамерна праводзіць працу па даступнасці аб'ектаў для асоб з абмежаванымі магчымасцямі зыходзячы з крытэрыяў стварэння такога асяроддзя.
У Рэспубліцы Беларусь, як і ў іншых краінах свету, неінфекцыйнае захворванне (далей - НІЗ) стала асноўнай прычынай высокай смяротнасці насельніцтва і эканамічных страт у сувязі з непрацаздольнасцю і выдаткамі на медыцынскае абслугоўванне. Паводле дадзеных Сусветнай арганізацыі аховы здароўя (далей - СААЗ), доля неінфекцыйных хвароб у Рэспубліцы Беларусь па паказчыку сукупнага ўрону ў асноўных групах хвароб складае 5,4 працэнта ад ВУП.
Ніз дзеляцца на чатыры асноўныя групы хвароб - хваробы сістэмы кровазвароту, злаякасныя наватворы, хваробы органаў дыхання, дыябет. Асноўнымі прычынамі смяротнасці працаздольнага насельніцтва Беларусі па-ранейшаму з'яўляюцца (паводле звестак за 2019 год) хваробы сістэмы кровазвароту (36,1 працэнта), наватворы (21,9 працэнта) і знешнія прычыны (22,7 працэнта).
Цяпер у рэспубліцы рэалізуюцца 2 рэспубліканскія прафілактычныя праекты - дзяржаўны прафілактычны праект "Здаровыя гарады і пасёлкі", у рамках якога ствараецца нацыянальная сетка "Здаровыя гарады і пасёлкі".
Рэалізацыя прафілактычных мерапрыемстваў дасць магчымасць да 2025 года забяспечыць зніжэнне:
1. спажывання ўсіх відаў тытунёвай прадукцыі сярод асоб ва ўзросце 18-69 гадоў да 27,4 працэнта;
2. колькасці асоб ва ўзросце 18-69 гадоў, фізічная актыўнасць якіх не адпавядае рэкамендацыям СААЗ (менш за 150 хвілін у тыдзень), да 12,4 працэнта;
3. рызыкі неспрыяльных наступстваў (выпадкі захворванняў, смерці), звязаных з уздзеяючым фактарам асяроддзя пражывання чалавека, да 1,4 працэнта.
Здаровы лад жыцця (далей - ЗЛЖ) - лад жыцця чалавека, накіраваны на захаванне здароўя, прафілактыку хвароб і ўмацаванне чалавечага арганізма ў цэлым.
У сувязі са зніжэннем паказчыкаў стану здароўя сучаснаму чалавеку неабходна вядзенне здаровага ладу жыцця, усведамленне асабістай актыўнасці ў павышэнні ўзроўню здароўя.
На здароўе чалавека ўплывае цэлая група розных фактараў - гэта і спадчыннасць, і экалагічная абстаноўка, і ўзровень развіцця медыцыны. Аднак найбольш істотным фактарам з'яўляецца той лад жыцця, якога прытрымліваецца чалавек. Да шчасця, гэта менавіта тая вобласць, якую мы ў сілах рэгуляваць самі. Ігнараванне пытання здаровага ладу жыцця, як правіла, прыводзіць да самых жаласных вынікаў, калі нават самы магутны запас здароўя дзіцяці высільваецца і чалавек становіцца закладнікам розных хвароб.
Садзейнічанне фарміраванню здаровага ладу жыцця моладзі з'яўляецца састаўной часткай асноўных напрамкаў дзяржаўнай маладзёжнай палітыкі ў Рэспубліцы Беларусь.
Здаровая выява жыцця фармуецца з мноства складнікаў, прычым кожны кампанент па-свойму важны. Ігнараванне нават аднаго з іх можа звесці на нішто ўсе іншыя намаганні.
Элементы здаровага ладу жыцця: выхаванне здаровых звычак і навыкаў, навакольнае асяроддзе, адмова ад курэння, наркотыкаў і ўжывання алкаголю, здаровае харчаванне, рух, асабістая і грамадская гігіена, рацыянальны рэжым дня, спрыяльная псіхалагічная абстаноўка ў сям'і.
Будзьце паслядоўныя і пастаянныя. Лад жыцця толькі тады будзе здаровым, калі ён будзе рэгулярным. Эпізадычныя заняткі фізкультурай, абліванні халоднай вадой па панядзелках і чаргаванне харчавання на пару з паглынаннем вялікай колькасці гамбургераў могуць толькі нашкодзіць.
Карэкціруйце лад жыцця ў залежнасці ад крытычных перыядаў жыцця і ўзнікнення вострых захворванняў!
Карысныя рэсурсы
У Рэспубліцы Беларусь функцыянуе тэматычны інфармацыйны партал Здаровыя людзі
ПАПЯРЭДЖАННЕ І ПРАФІЛАКТЫКА П'ЯНСТВА, АЛКАГАЛІЗМУ, НАРКАМАНІІ І ТЫБАКАКУРЭННЯ
Паўнавартаснае лячэнне хворага алкагалізмам уяўляе складаны шматфактарны працэс. Для лячэння алкагольнай залежнасці выкарыстоўваюцца розныя метады: лекавая тэрапія, псіхатэрапія і сацыяльная рэабілітацыя. Лячэнне хворага пачынаецца з спынення п'янства («купаванне запою») і лячэння абстынентнага (пахмельнага) сіндрому. Такую дапамогу жыхары Мінска могуць атрымаць у розных структурах Мінскага гарадскога наркалагічнага дыспансера.
Калі плынь алкагалізму ўскладняецца сутаргавым сіндромам або псіхозам лячэнне павінна праводзіцца ў Рэспубліканскай клінічнай псіхіятрычнай бальніцы.
Прыпынак спажывання алкаголю з'яўляецца хоць і абавязковай, але не галоўнай мэтай лячэння. Усе хворыя пад уплывам жыццёвых абставін перыядычна "кідаюць піць" і некаторы час вядуць цвярозую выяву жыцця. Праблема хворага і мэта лячэння - у захаванні і падтрыманні цвярозасці, прычым такой цвярозасці, каб хворы не адчуваў сябе недасканалым, непаўнавартасным. Цвярозасць павінна мець якасную прывабнасць для хворага. Пасля спынення ўжывання алкаголю ў дапамогу хвораму на алкагалізм павінны ўключацца псіхатэрапеўты, псіхолагі, а таксама спецыяльна падрыхтаваныя параспецыялісты. Вялікую ролю ў гэтай працы гуляе Супольнасць Ананімных Алкаголікаў.
Прафілактыка алкагалізму мяркуе: з аднаго боку, кантроль за вытворчасцю і спажываннем алкаголю на розных стадыях - дзяржаўным, макра- і мікрасацыяльным, сямейным, індывідуальным; з іншага боку - ранняе выяўленне асоб, якія злоўжываюць алкаголем і аказанне ім адпаведнай медыка-псіхалагічнай дапамогі.
вул. Платонава, 22а, 220005 г. Мінск
+375(17)311-09-80
info@gto.by
